Als criminoloog ben ik ervaren en gedreven in kwalitatief onderzoek in relatie tot criminaliteits- en veiligheidsvraagstukken. Daarbij beoog ik een brug te slaan tussen wetenschappelijke kennis en de praktijk. Integer en onafhankelijk, verantwoord onderzoek met gevoel voor wat er speelt, vind ik belangrijk in mijn werk. Mijn aandacht gaat uit naar (jeugd)criminaliteit, het ontrafelen van leefwerelden en het vinden van een constructieve verbinding tussen inzichten uit onderzoek en werkvelden van professionals. Denk aan thema’s als: resistance to crime, jongeren & ondermijnende (drugs)criminaliteit, excessief geweld en narratieve krachtgericht werken in het veiligheids- en sociaal domein.
Na ruim 10 jaar als docent/criminoloog onderwijs te hebben verzorgd op de Juridische hogeschool Avans & Fontys en (promotie)onderzoek te hebben verricht bij het Expertisecentrum Veiligheid van Avans ben ik eind 2018 als zelfstandig criminoloog gestart. Van 2017 – 2021 heb ik als Senior Onderzoeker in het Regioprogramma ‘Straatwaarde(n)’ bijgedragen aan onder meer kennisontwikkeling in relatie tot (de jonge aanwas in) de cocaïnehandel en de verwevenheid met geweldsdelicten. Hiernaast ben ik lid van de Erkenningscommissie Justitiële Interventies en lid van een Commissie van Toezicht van een justitiële inrichting. Mijn expertise (zie ook onder publicaties en onderzoeksprojecten) is voornamelijk gebaseerd op de volgende thematiek:
- Ondermijnende (jeugd)criminaliteit
Ondermijning is een begrip dat niet meer weg te denken valt uit het veiligheidsdomein. Toch is het niets nieuws. Wel zien we dat dynamieken en uitingsvormen variëren gelet op tijd en plaats. Voor daar waar het gaat om (harddrugs)criminaliteit (in relatie tot excessief geweld) en betrokkenheid van jongeren heb ik diverse onderzoeken verricht. Denk aan onderzoeken die ingaan op vragen als: ‘Waarom en op welke wijze raken personen betrokken bij (drugsgerelateerde) liquidaties?’ ‘Op welke wijze kan veerkracht en weerbaarheid van de sociale omgeving en lokale gemeenschap versterkt worden om betrokkenheid van jongeren in de ondermijnende criminaliteit tegen te gaan?’ Kijk voor meer informatie bij mijn publicaties en onderzoeksprojecten.
- ‘Resistance to crime’ / ‘resisters’
Wat draagt bij aan het uitblijven van een criminele carrière als je in een crimineel milieu opgroeit? Waar veel criminologisch onderzoek is gedaan naar de vraag: ‘Hoe komt het dat mensen een criminele carrière ontwikkelen?’ , heb ik deze vraag omgedraaid: ‘ Hoe komt het dat mensen geen criminele carrière ontwikkelen? Om dit betekenisvol te onderzoeken heb ik de levensverhalen van zogeheten ‘resisters’ geanalyseerd. Het gaat dan om personen die geen criminele carrier hebben ontwikkeld, maar wel zijn opgegroeid in criminele structuren die aanwezig waren in de directe vriendengroep (school/ buurt) en/of het eigen gezin. In mijn promotie onderzoek heb ik (onder meer) zes bronnen van veerkracht en een viertal individuele opgaven uit levensverhalen van zogeheten ‘resisters’ geduid. Zie ook mijn proefschrift Resistance to crime: levensverhalen van resisters of de (kortere) publicaties die daarover verschenen zijn.
- Narratieve criminologie: narratief, krachtgericht werken
Verhalen zijn onlosmakelijk verbonden met ons leven. Toch is een narratieve, verhalende benadering nog onderbelicht. Zeker binnen het veiligheidsdomein. Verhalen van bijvoorbeeld (ex-)gedetineerden en verhalen van diens familieleden worden niet altijd als ‘ objectief’ gewaardeerd. Dat hoeft ook niet. Vanuit een narratief criminologische benadering wordt namelijk juist waarde gehecht aan de beleving en ervaring: de ‘subjectieve waarheden’. Verhalen geven een inkijk in leefwereld van een ander, hun motivaties, belemmeringen, achtergronden en leren ons meer over betekenisvolle persoonlijke beleving (verhaal als kennisinstrument). Bovendien voeden verhalen handelingsperspectieven die betekenisvol kunnen zijn voor de praktijk (verhaal als interventie instrument).
Narratief krachgericht werken betekent dat het vertrekpunt van een professional niet het ‘dossier’ alleen als leidend ziet in zijn of haar werk, maar evenzeer het eigen verhaal van degene om wie het gaat. Werken vanuit dàt verhaal vraagt wat van je als professional omdat het ook niet altijd logisch is maar fluïde, tegenstrijdig en complex. Wat zijn vanuit iemand eigen verhaal nu eigenlijk de beschermende, positieve invloeden die ondersteunend zijn in het volgen van een positief toekomstperspectief? Hoe kunnen factoren die doorgaans als risico worden opgevat ook een beschermende, positieve werking hebben? In de praktijk is bijvoorbeeld ‘afscheid nemen van criminele vrienden’ snel geroepen als eerste stap in het stopproces. Maar dit daadwerkelijk doen, is geen makkelijke opgave. Met name voor jongeren. Voor hen is het immers ook belangrijk om ‘erbij te horen’ en spelen ook loyaliteits gevoelens een mogelijke rol. Het is dus eerder de kunst (te helpen bij) het ‘navigeren’ in en tussen verschillende werelden in plaats van definitief ‘afscheid nemen van’. Zie ook mijn proefschrift Resistance to crime: levensverhalen van resisters en de projecten Levensloop Centraal en de de Once upon a crime Podcasts voor meer informatie. Ok geef ik workshops/trainingen.
Weten of ik iets voor je kan betekenen? Neem gerust contact met mij op.